“Mō ngā tāwai kei te ngākau o te kaiwaiata”

Oððe, “Wið sangeres ferhþfeondum”


Ha! namunamu nei

Ka wheowheo noa kei

Te māhunga ē ī

Kātahi pōrearea rawa koe

Haere atu e, Pī-owha!

Nā ka peia atu koe!

Kāti ūā whawhewhawhe mai

Waiho atu te hinengaro e

Whakanoa ai te whakaaro nei

Rere noa te hau, kia waiata nei au


Hwæt, sum gnæt

Hwinþ her hlude

Innan heafod

Eala þu stefnsceaþa

Forfar! forswelt!

Her þe ic yte!

Aweorþ her þin anda

Forlæte þisne ferhþ.

Onlies ingeþanc;

Forþflowe fnæst,

Swa ic singan mæg

Image: Leaf from choir-book with initial S in red pen-work on green and blue ground depicting a dragon. Netherland. late 12th century, © V&A Museum. See further here.

Previous
Previous

He ruri aroha | A love lyric